Przewietrzanie lufy, a jej bezwładność termiczna.

Podczas zawodów zdarza nam się obserwować strzelców, którzy pomiędzy strzałami mają przymknięty zamek karabinu.
Strzelcy uzasadniają tą czynność dbałością o utrzymywanie ciepłoty wewnętrznej lufy karabinu.

Spróbuję przeanalizować to zjawisko jednocześnie otwierając zamki karabinów tym, którzy oddali swój strzał i zamkniętą komorą zamka straszą innych na stanowiskach nawet wtedy gdy sędziowie w trakcie awarii sprzętu udają się do tarcz paradując przed lufami. Oceniam to działanie jako wysoce nieeleganckie w stosunku do poszanowania wartości zdrowia i życia ludzkiego.

Lufa karabinu wykazuje bezwładność termiczną określoną jej masą i przewodnością cieplną materiału z którego powstała.
Brak wystudzenia przewodu lufy pomiędzy strzałami w znacznym stopniu wpływa na zwiększenie temperatury ścian przewodu lufy.
Magazynowana w ten sposób energia cieplna znacząco wpływa na zwiększenie się średnicy i długości lufy, co odzwierciedla się przemieszczeniem na tarczy centralnego punktu skupienia przestrzelin.
W celu zapobieżenia powyższym zaburzeniom związanym z ciągłym wzrostem temperatury lufy należy dbać o powtarzalność procesu wypromieniowania energii cieplnej wytworzonej rozciąganiem się lufy i tarciem poruszającego się pocisku (przemiana mechaniczno-termiczna), jak również wchłoniętej przez przewód lufy energii cieplnej z eksplozji ładunku miotającego w momencie strzału .
Powtarzalność procesu chłodzenia lufy w odniesieniu do średniego rozkładu temperatur lufy tuż przed ponownym strzałem polega na okresowym przewietrzaniu lufy zachowując równomierne odstępy czasowe pomiędzy strzałami wydłużając je możliwie maksymalnie w stosunku do całkowitego czasu konkurencji.